Μαμά αυτό είναι η πλούσια ζωή… Τελικά τα παιδιά ξέρουν…
Ένα εξαιρετικά τρυφερό κείμενο της Ελιας Κοτρώτσου Ράλλη που δε θα μπορούσαμε να μην φιλοξενήσουμε στο polkadots.gr. Ας το απολαύσουμε!
Πριν λίγες μέρες γυρίσαμε απο διακοπές… Από ένα σπιτάκι μικροσκοπικό στο χωριό, ένα δωματιάκι κατώι κι ένα ανώι, με μία τουαλέτα έξω στην άκρη της επίσης μικροσκοπικής μας αυλής. Όλα τα πρωινά τα περνάγαμε στη θάλασσα, πλατσουρίζοντας, μαθαίνοντας την Ηλιάννα βουτιές, μαζεύοντας βότσαλα, κοχύλια και χρωματιστά γυαλάκια φαγωμένα απο την αλμύρα της θάλασσας.
Σάββατο βράδυ, με ένα αυτοκίνητο γεμάτο αποσκευές και αναμνήσεις γυρίσαμε στην Αθήνα… Έβαλα το κλειδί στη κλειδαριά και μπηκα στο σπιτικό μου.. Το σπίτι που μεγάλωσα απο παιδί… Μου φάνηκε απίστευτα μεγάλο. Η κουζίνα τεράστια, τα δωμάτια αχανή… Μετά απο λίγο φυσικά συνήθισα… σαν την Αλίκη που έβλεπε να αλλάζουν τα μεγέθη γύρω της ανάλογα με το τί έτρωγε ή έπινε…
Έτσι ήπια κι εγώ το φίλτρο της πόλης και έφαγα το μπισκότο της συνήθειας… Και όλα ήρθαν στο κανονικό τους μέγεθος… Ένα σπίτι όμορφο μεγάλο.. Το ψυγείο μου έχει τρόφιμα να φάω, η ντουλάπα μου ρούχα να ντυθώ εγώ και η οικογένειά μου… Ελλείψεις μεγάλες δεν υπάρχουν.. Ένας μισθός για να περνάμε υπάρχει – δόξα το Θεό…. Και πολλή πολλή αγάπη…
Μήπως όλα τα υπόλοιπα είναι περιττά;
Μήπως σε κάθε μας σκέψη, σε κάθε μας ματιά αναζητάμε το περίσσιο; Στο χωριουδάκι μου ζήσαμε τόσο καλά όσο κι εδώ… Θυμάμαι την μεγάλη αλήθεια που με τόση αθωότητα είπε ένα πρωί η Ηλιάννα μου πλατσουρίζοντας στην παραλία…
“Μαμά, αυτό είναι πλούσια ζωή” Αυτό… Ούτε τα μεγάλα σπίτια, ούτε οι πολλές ανέσεις… Ούτε τα λαμπερά κοσμήματα, ούτε οι πολυτέλειες…
“Μαμά, αυτό είναι πλούσια ζωή” Αυτό… Ούτε τα μεγάλα σπίτια, ούτε οι πολλές ανέσεις… Ούτε τα λαμπερά κοσμήματα, ούτε οι πολυτέλειες… Αυτό που αξίζει τελικά είναι τα απλά και ουσιαστικά που προσφέρει η ζωή, το χαμόγελο και η αγάπη… Το κορίτσι μου είναι ευτυχισμένο, όταν κουρνιάζει δίπλα μας, όταν παίζουμε μαζί και τη γαργαλάμε, όταν ποτίζει τα λουλούδια, όταν προσφέρει αγκαλιές… Όταν μαζεύει βοτσαλάκια και παίζει με τα χώματα… “Μαμά, αυτό είναι πλούσια ζωή”
Ευχαριστώ τους γονείς μου που πέρα απο μία στέγη να βάλω απο κάτω το κεφάλι μου, μου κληροδότησαν τα “μάτια” να βλέπω την ομορφιά του κόσμου… Ευχαριστώ το Θεό για αυτόν τον υπέροχο άντρα που έχω δίπλα μου, τον τόσο πραγματικά καλό άνθρωπο, τον τόσο ουσιαστικά οικογενειάρχη… Ευχαριστώ το Θεό γι αυτή την τέλεια κόρη… που κάθε άλλος χαρακτηρισμός γι αυτή είναι περιττός και ανούσιος… Υπόσχομαι να προσπαθήσω όσο μπορώ να “μείνω” στα σημαντικά της ζωής. Υπόσχομαι να μην ξεχάσω ποτέ τα λόγια της κόρης μου και να μην γίνω αχάριστη και πλεονέκτης.
“Μαμά, αυτό είναι πλούσια ζωή”
